نانو کاتالیستهای پایه سرامیکی (پایه کوردیریتی)

پرس ایزواستاتیک سرد. ۳۳
پرس کلوییدی ۳۳
ترکیب شدن اسمزی ۳۳
زینترینگ. ۳۳
افزودنی های زینترینگ. ۳۴
پرس گرم و فورجینگ همراه با زینترینگ. ۳۵
زینترینگ پلاسما- جرقه ای ۳۶
زینترینگ استحاله ای ۳۶
زینترینگ دو مرحله ای ۳۶
زینترینگ دو مرحله ای نانو سرامیک ایتریا ۳۷
زینترینگ ایتریا ۳۸
زینترینگ معمولی ۳۸
ایتریای با دانه های نانویی ۴۱
کینتیک زینترینگ ساختار ثابت ۴۳
فصل چهارم. ۴۹
نانو سرامیک. ۵۰
نانوسرامیک چیست ؟. ۵۰

نانوسرامیک‌ها ۵۱

کاربردها ۵۲
فصل پنجم. ۵۳
مقدمه. ۵۵
روش تولید کاتالیست های سرامیکی ۵۷
۲-۱- روش شکل دادن. ۵۸
۲-۱-۱- یکپارچه های با سطح ویژه کم (جهت کاتالیست های نوع I و II جدول ۱ ) ۵۸
۲-۱-۲- یکپارچه ها با سطح ویژه زیاد (جهت کاتالیست های نوع IVجدول ۱) ۶۰
۲-۱-۳- یکپارچه مخلوط(جهت کاتالیست های نوع III جدول ۱) ۶۱
۲-۲۱ پوشش و پوشش دهی ۶۱

۲-۳- کاتالیست های سه کاره (TWC) 63

مطلب دیگر :

آیفون‌های جدید اپل و ۹ شایعه قابل باور

۲-۳-۱ روش کارTWC. 63
۲-۳-۲- روش های پوشش دهی . ۶۵
۲-۳-۳- پوشش های دوغابی ۶۵
۲-۳-۳-۱- ساخن درجا پوشش روی یکپارچه. ۶۶
یکپارچه های فلزی ۶۷
۳-۱- پایه های فلزی و پوشش های آنها ۶۷
خواص مربوط به فرایند تولید: فابلیت ورقه شدن و جوش پذیری ۶۷
نتیجه گیری ۷۰
منابع. ۷۱
تاریخچه نانوکاتالیست ها
نانوذرات طلای قابل حل، از حدود دو هزار سال پیش پدیدار شدند و به عنوان پیگمان ها در مصارف درمانی و تزیینی بکار می رفتند و از لحاظ مصرف خود ماده، در ساخت لاستیک شیشه ای (rubby glass) و برای رنگ آمیزی سرامیک ها از زمان های قدیم شناخته شده بودند.  نانو ذرات سنتز شده ی مدرن اغلب از روش ۱۵۰ سال پیش فارادی الهام گرفته شده اند، کسی که تشکیل محلول های قرمز نانوذرات طلا را با بهره گرفتن از کاهش  (tetrachloro aurak)  با بهره گرفتن از  فسفروس به عنوان عامل کاهنده اثبات کرد. این روش دوباره در سال ۱۹۹۴ توسط گروه schiffrin به طور وسیع تر بکار گرفته شد.
روش اولیه ی مرسوم دیگر  در سنتز نانوذرات استفاده از تجزیه ی حرارتی مواد فلزی مثل کربونیل های فلزی(Fe,Co,Ni,Ru,Rh,Ir) در حضور پلیمرهای پایدار کننده است. این متد تنها روش برای اهداف کاتالیستی نبود، چراکه در سال های ۱۹۹۶ Hess, Parker, Thomas نیز از خواص فرومغناطیس و استفاده از تجزیه ی حرارتی دی کبالتو کربونیل به عنوان یک روش چند کاره گزارش کردند.  کمپلکس های فلزی صفر ظرفیتی دیگری همچون   و   (N=Pd,Pt)در سال ۱۹۷۰ توسط Takahashi  گزارش شده بودند و سپس در سال ۱۹۹۲ گروه Gallezot  نانوذرات کاتالیستی را تولید کرد که با  H₂یا Co  واکنش می دهند. تکنیک تبخیر فلز (metal vapor) برای تولید نانو ذرات فلزی به طور تئوری و نه عملی یکی  از  روش های ایده آلی بود که در سال ۱۹۲۷ توسط Schalinkhoff, Roginski منتشر شد و بعداً با کار گروه Ozin, Timms, Green به روشی مرسوم تبدیل شد. وسایل سنتز فیزیکی همچون الکتروشیمی، با کارهای Reetz ارتقا یافت و در سال های ۱۹۸۰ برای سنتز نانوذرات فلزهای واسطه که برای کاتالیز استفاده می شوند گسترش یافت. با توجه به این که کاتالیز نانو ذرات مستقیماً با سطح آنها در رابطه است، Oswald در سال ۱۹۰۷ تمرکز خود را بر روی افزایش سطح نانو ذرات معطوف کرد. گام مؤثر اولیه در زمینه ی سنتز و کاتالیز با نانو ذرات فلزهای واسطه در کتابی به نام کلوییدها و خوشه ها توسط John Bradly ، برداشته شد.