عنوان : بررسی رابطه آموزش به شیوه قصه گویی بر میزان هوش کلامی وگنجینه لغات کودکان پیش دبستانی شهر...
نظریه های هوش۴۳
تفاوتهای فردی و گروهی تواناییهای ذهنی.۴۶
محیط اطلاعاتی غنی‌تر توان کلامی بیشتر ۵۰
رشد واژگان در کودکان پیش دبستانی .۵۲
کمک کردن به رشد زبان در اوایل کودکی۵۳
معنی شناسی ۵۴
مهارت های اصلی مورد نیاز در زبان آموزی۵۶
پیشینه پژوهش .۵۸
جمع بندی .۶۱
فصل سوم: روش شناسی تحقیق ۶۲
مقدمه .۶۳
روش تحقیق .۶۳
طرح تحقیق .۶۴
جامعه و نمونه آماری و روش نمونه گیری تحقیق۶۶
ابزارگرد آوری داده ها۶۶
روش و ابزار تجزیه و تحلیل داده ها ۶۷
فصل چهارم: تجزیه و تحلیل آماری.۶۸
مقدمه فصل چهار۹ ۶
آمار توصیفی۷۰
آمار استنباطی.۸۳
فصل پنجم: بحث و تقسیر یافته ها.۹۱
مقدمه فصل پنجم.۹۲
خلاصه ی نتایج پژوهش۹۲
بحث و تفسیر نتایج۹۳
نتیجه گیری. ۹۶
محدودیت ها۹۷
پیشنهادها۹۸
منابع ۹۹
چکیده:
کلید واژها: قصه گویی،هوش، هوش کلامی، گنجینه لغات
فصل یکم
کلیات پژوهش
- مقدمه:
در قصه‌گویی با شیوه هایی که از گذشته های دور در بین مردم رایج بوده است اهداف بسیاری نهفته است. در قصه گویی با شیوه
مطلب دیگر :
راهنمایی بیشتر برای تولید سایت با کیفیت
های معمول به رشد و پرورش نیروی تخیل، رشد شناخت، تکامل ذوق هنری، شکوفایی شوق مطالعه و حتی توانایی بهبود سوادآموزی و تحصیل توجه بسیاری می‌شود. قصه‌گویی با شیوه های قدیمی تر به دلیل ارتباط مستقیم و چهره به چهره‌ی قصه‌گو با مخاطب به کودک این توانایی را می‌دهد تا با میراث های قومی و ملی خویش آشنا شود و هویت خود را شکل دهد. کودکان در قصه‌گویی با شیوه های کهن با شرکت در نشست های قصه‌گویی و گوش دادن به قصه‌ها، تعبیرها، عبارت‌ها، واژه‌ها و اصطلاحات نویی را می‌شنوند و با زبان و ادبیات مردم خود آشنا می‌شوند. در این شیوه‌ی قصه‌گویی کودکان با احساس‌ها، اندیشه‌ها و ارزش های گوناگون روبرو می‌شوند که برای آن ها تازه و سرگرم‌کننده است. قصه‌ها تخیل کودکان را به جولان درمی‌آورند و آنها را وارد حوزه‌ای از ماجراها می‌کنند که در هیچ حال دیگری فرصت رویایی با آنها را ندارند(پولادی،۱۳۸۷).
یک قصه گو خوب، برکلمه ها تسلط کامل دارد و از ارزش آنها و اینکه چگونه می تواند روی شنونده اثر بگذارد با خبر است. او به ارز ش درست قرارگرفتن صفت ها و قیدها توجه دارد و از نیروی ابهام، به هنگام گزینش کلمه های خود، آگاه است او می داند که به هنگام گفتن داستان می تواند با کلمه ها حس لمس کردن، چشیدن و بوئیدن را منتقل کند. او همچنین می داند که می تواند با کلمه ها رنگ، جنس و حتی دما را چنان توصیف کند که شنوندگانش را به دنیای خیال بکشاند. قصه گو تصویرگری است که به جای رنگ از کلمه ها استفاده می کند و تصویرهای او با به کار گرفتن هنرمندانۀ کلمه ها همان رنگ آمیزی را دارد که همکار نقاش او به وسیلۀ رنگ به وجود می آورد. کار قصه گو تنها آگاه بودن از نیروی کلمه ها و آنچه آنها در صورت استفادۀ درست و درجای خود نشستن می تواند با خیال انسان انجام دهد نیست. بلکه قصه گو نگران چگونگی رسیدن این کلمه ها به گوش شنونده به وسیلۀ این هنر شفاهی نیز هست(چمبرز،۱۳۸۸ ،ص۳۷). قصه گویی نیز مانند بسیاری از کارهایی که کودک انجام می‌دهد، مانند بازی و نقاشی و . می‌تواند اثرهای مثبتی در پرورش و آموزش او داشته باشد. از نظر افشاری قصه درهای تازه‌ی بیان و مقصود را بر روی کودکان می‌گشاید و وسایل و ابزار متفاوتی برای بازگو نمودن تجربه‌ها، مشاهده‌ها و احساسات را در اختیارشان می‌گذارد، بیان قصه آموزش غیر مستقیم بچه ها در زمینه‌ی کتاب و کتابخوانی است. قصه‌گویی از راهی غیر مستقیم مزایای رفتار منطبق با اخلاق را به کودکان می‌آموزد. قصه‌گویی باعث تلطیف عواطف و احساسات، سرگرمی، بالا بردن سطح کتابخوانی، گسترش گنجینه‌ی واژگانی، تقویت قدرت بیان و حافظه، پرورش ذوق هنری، برآورده شدن نیازهای روانی شنوندگان و . می شود( حنیف،۱۳۸۳).
