فصل اول مقدمه ۱-۱ مقدمه بلافاصله پس از صید و خارج کردن از آب، مجموعه تغییراتی در ...

مدیدی است که مشخص شده برخی از روغن های اسانسی خواص آنتی­میکروبی دارند که در گذشته به عنوان خواص آنتی میکروبی ادویه جات بررسی شده بود اما افزایش اخیر میل مصرف کننده ی سبز منجر به تجدید مطالعه ی علمی این مواد شد. علاوه بر این مشخص شده است که روغن­های اسانسی و ترکیبات آنها خواص ضد ویروس، ضد مخمر، ضد میکروب، ضد توکسین، ضدانگل و ضد­قارچ دارند که شاید این خواص به عملکرد ترکیبات آنها در گیاهان بستگی دارد (برت، ۲۰۰۴)
۱-۲-۲- تاریخچه استفاده از روغن­های اسانسی
عوامل آنتی میکروبی طبیعی، مشتق شده از منابعی همچون روغن­های گیاهی شناخته شده بوده که برای قرن ها در نگهداری غذا استفاده می شدند. روغن های اسانسی و ادویه ها توسط مصریان اولیه استفاده می­شده و قرن­ها در کشورهای آسیایی همچون چین و هند مورد استفاده قرار می­گرفته است. برخی از ادویه ها همچون میخک، دارچین، خردل، سیر، زنجبیل و نعناع هنوز هم به عنوان درمان جایگزینی در هند استفاده می شود. عصاره های گیاهی و ادویه ها علاوه بر اینکه در عطر و طعم شرکت می­ کنند می تواند بر ضد پاتوژن های گرم مثبتی همچون لیستریامونوسیتوژنز عمل کنند. آنها همچنین با بهره گرفتن از اجزای فعالی همانند فنل ها، الکل ها، آلدهیدها، کتون ها، اترها، و هیدروکربن ها که مخصوصاً در ادویه هایی همچون دارچین، میخک، سیر، خردل و پیاز وجود دارد می توانند ثبات ذخیره سازی را افزایش دهند (برت،۲۰۰۴).
روغن های اسانسی از زمان آغاز بشر وجود داشتند؛ باستان شناسان۶۵۰۰ سال پیش در پاکستان یک دستگاه تقطیر کشف کردند. در مصر در آرامگاه کینگ توت[۱۹] (۱۹۳۲)۳۵۰ لیتر روغن اسانسی مشاهده شد. بیش از ۲۰۰کتاب مقدس به روغن­های اسانسی کندور، مر، زوفا و . اشاره کرده­اند (رایبرن،۲۰۱۰).
مصریان باستان از ۳۰۰۰ تا ۱۴۷۰۰ سال پیش یک مجموعه ی فارماکولوژیکی بسیار دقیق، موثر و معتبری از مواد متعدد بدست آمده از منابع طبیعی تهیه کردند (کاست[۲۰]، ۲۰۰۳).
اگر چه ادویه ها به خاطر عطر خوبشان ،گلها وخصوصیات محافظتی از دوران باستان استفاده می شدند اما از روغن های اسانسی شناخته شده فقط روغن تورپنتین[۲۱] توسط مورخان رومی و یونانی نامبرده شده بود. تقطیر به عنوان روش تولید روغن­های اسانسی اولین بار در شرق (مصر، هند و ایران) استفاده می­شد و بیش از ۲۰۰۰سال پیش بهبود یافته و با آغاز تکنولوژی­های مدرن­تر در قرن ۹ توسط عربها گسترش یافت. اولین نوشه معتبر در مورد تقطیر روغن­های اسانسی بوده که توسط یک پزشک کاتالانی بنام ویلانوا[۲۲] نوشته شده بود. در قرن ۱۳ روغن­های اسانسی توسط داروخانه ها تولید شده و اثرات دارویی آنها در کتاب­های داروشناسی توضیح داده شد (بوئر[۲۳] و همکاران، ۲۰۰۱)؛ اما به نظر می رسد استفاده از آنها در اروپا گسترش نیافته بود؛ تا اینکه در قرن۱۶در لندن مورد داد و ستد قرار گرفت. در همان قرن مطالبی در مورد تقطیر و استفاده از روغن­های اسانسی منتشر شد اما تنها به تعداد نسبتا کمی از روغن­های اسانسی همچون رزماری، اسطوخودوس، میخک، جوز، دارچین و رازیانه اشاره شد. در قرن ۱۷ آماده سازی روغن های اسانسی به خوبی شناخته شده بود و در داروخانه ها عموماً ۱۵ الی ۲۰ روغن مختلف وجود داشت. در قرن ۱۸ از روغن چای به منظور اهداف پزشکی در استرالیا استفاده می شد اما احتمالاً قبل از آن هم توسط استرالیایی­های بومی این روغن استفاده می­شده است. به هر حال استفاده از روغن­های اسانسی در پزشکی در قرن ۱۹ و۲۰ عموماً به استفاده ثانویه آنها بخاطر عطر و طعمشان تبدیل شد (کاربردهای پزشکی پس از عطر و طعم دومین کاربرد روغن های اسانسی شد) (گاستافسون، ۱۹۴۸ و بوئر و همکاران، ۲۰۰۱).

اولین مطالعات علمی پتانسیل نگهداری ادویه ها توصیف فعالیت آنتی میکروبی روغن دارچین بر ضد اسپورهای باسیل سیاه زخم در دهه۱۸۸۰ گزارش شد و همچنین اولین آزمایش اندازه ­گیری خواص باکتریوسیدی بخارات روغن­های اسانسی توسط دلاکرایکس[۲۴] در سال ۱۸۸۱ انجام گرفت (برت،۲۰۰۴)؛ علاوه بر این میخک به عنوان نگهدارنده در برابر فساد تغییردهنده گوشت، شربت­ها، سس­ها و شیرینی­جات مورد استفاده قرار گرفت. از آن به بعد دیگر ادویه ها همچون فلفل شیرین، برگ خشک بو، زیره سیاه، گشنیز، زیره سبز، پونه کوهی، رزماری، مریم گلی و آویشن گزارش شد که خواص باکتریوستاتیکی قابل توجهی دارند. بیشتر ادویه­ها منشا شرقی دارند با

 این حال برخی از آنها پس از کشف دنیای جدید معرفی شده ­اند همانند: فلفل قرمز، فلفل شیرین، ساسافراس[۲۵] و وانیل که به منظور طعم­دهندگی و خواص دارویی 

مطلب دیگر :

بایگانی‌های رشته حقوق - ایده پردازان فردا : ایده های نو برای زندگی بهتر

در غذاها استفاده می­شوند (تاج کریمی و همکاران؛ ۲۰۱۰).

در حال حاضر روغن های اسانسی در دانشگاه های سراسر جهان و پژوهشهای پزشکی در صدها بیمارستان آمریکا استفاده می شود (رایبرن، ۲۰۱۰).
۱-۲-۳- استفاده کنونی از روغن­های اسانسی
بزرگترین مصرف روغن­های اسانسی در غذا (به عنوان طعم دهنده)، در عطاریها (عطرها و ادکلن ها) و نیز در داروسازی ها (بمنظور خواص کاربردیشان ) می باشد. استفاده متداول روغن­های اسانسی در آروماتراپی[۲۶] بوده که کمی بیشتر از ۲% کل بازار را شامل می شود. ترکیبات منحصر به فرد روغن­های اسانسی به عنوان طعم دهنده­های غذایی نیز استفاده می­شوند که یا از مواد گیاهی استخراج شده و یا به طور مصنوعی تولید می­شود. خصوصیات آنتی­باکتریایی روغن­های­اسانسی و ترکیبات آنها در تولیدات متنوع تجاری همچون ضدعفونی­کننده­ها و مکمل­های غذایی مورد استفاده قرار می­گیرند. مواد نگهدارنده حاوی روغن­های اسانسی در حال حاضر به صورت تجاری در دسترس هستند. پروتکتا۱ و پروتکتا۲ مخلوط عصاره های گیاهی تولید شده توسط شرکت FL و Apopka بایرن در ایالت متحده آمریکا هستند که عموماً به عنوان افزودنی­های غذایی ایمن(GRAS)[27] در ایالات متحده می­باشند. با این حال محتویات دقیق آنها برای کارخانجات شناخته شده نیستند، اما احتمالاً این عصاره­ها شامل یک یا چند روغن اسانسی بوده که به ترتیب در محلول­های سیترات سدیم و کلرید سدیم حل می شوند. علاوه بر اثرات فیزیولوژیکی، روغن­های اسانسی برای استفاده ی گسترده در محصولات مختلف مثل از بین برنده های تجاری جوانه های سیب زمینی و مواد دافع حشرات تولید می­شوند (برت، ۲۰۰۴).
[۱] Rigor-mortis
[۲] Listeria monocytogenes
[۳] Gutierrez
[۴] Li
[۵] Burt
[۶] Escherichia coli
[۷] Brandi
[۸] Brown
[۹] Synergist
[۱۰] Antagonism
[۱۱] Skandamis
[۱۲] Bagamboula
[۱۳] Raybern
[۱۴] Penoel
[۱۵] Gustafson
[۱۶] Fabian
[۱۷] Paracelsus von Hohenheim
[۱۸] Quinta essential
[۱۹] King Tut
[۲۰] Cast