چکیده آمایش سرزمین علمی است که با توجه به ویژگیهای اکولوژیک سرزمین و شرایط اقتصادی اجتماعی آن، نوع استفاده ...

 
 
 
 
فهرست شکل ها و تصاویر
 
 

مطلب دیگر :

پایان نامه |

عنوان و شماره	صفحه
شکل ۱-۱: نحوه ارتباط مشکلات زیست محیطی و علل آن	۱۷
شکل ۳-۱: موقعیت شهرستان جهرم در استان فارس	۴۴
شکل ۳-۲: نحوه نمونه گیری از طبقات ماتریس خطا برای طبقات مهم نسبت به سایر طبقات	۸۴
شکل ۴-۱: نقشه توان اکولوژیک کشاورزی آبی (بدون در نظر گیری شاخص های خشکسالی و تخریب منابع آب) با مدل مخدوم	۱۱۳
شکل ۴-۲: مقایسه درصد معیار های موثر در توان اکولوژیک کاربری کشاورزی آبی (بدون در نظر گیری شاخص های خشکسالی و تخریب منابع آب) با روش های مبتنی بر میانگین (۴ طبقه ای) در شهرستان جهرم	۱۱۴
شکل ۴-۳: مقایسه درصد طبقات توان در روش های ارزیابی توان اکولوژیک کشاورزی آبی (۴ طبقه ای) (بدون در نظر گیری شاخص های خشکسالی و تخریب منابع آب)	۱۱۵
شکل ۴-۴ : درصد طبقات توان در روش ارزیابی کشاورزی آبی با مدل مخدوم (۷ طبقه ای)	۱۱۶
شکل ۴-۵ : نقشه های توان اکولوژیک کشاورزی آبی (با در نظر گیری شاخص های خشکسالی و تخریب منابع آب) با روش حداکثر محدودیت، میانگین حسابی، میانگین هندسی و کالیبره آن	۱۱۹
شکل ۴-۶: مقایسه درصد معیار های موثر در توان اکولوژیک کشاورزی آبی (با در نظر گیری شاخص های خشکسالی و تخریب منابع آب) با روش های مبتنی بر میانگین (۴ طبقه ای) در شهرستان جهرم	۱۲۰
شکل ۴-۷: مقایسه درصد طبقات توان در روش های ارزیابی توان اکولوژیک کشاورزی آبی (۴ طبقه ای) (با در نظر گیری شاخص های خشکسالی و تخریب منابع آب)	۱۲۱
شکل ۴-۸: نقشه های توان اکولوژیک کشاورزی دیم با روش مخدوم، حداکثر محدودیت، میانگین حسابی، میانگین هندسی و در نهایت کالیبره آن	۱۲۴
شکل ۴-۹: مقایسه درصد معیار های موثر در توان اکولوژیک کشاورزی دیم با روش های مبتنی بر میانگین (۴ طبقه ای) در شهرستان جهرم	۱۲۵
شکل ۴-۱۰: مقایسه درصد طبقات توان در روش های ارزیابی توان اکولوژیک کشاورزی دیم (۴ طبقه ای)	۱۲۶
شکل ۴-۱۱ نقشه توان اکولوژیک کاربری مرتعداری (با در نظر گیری معیار توپوگرافی) با مدل مخدوم	۱۲۹
شکل ۴-۱۲: مقایسه درصد معیار های موثر در توان اکولوژیک کاربری مرتعداری (با در نظر گیری معیار توپوگرافی) با روش های مبتنی بر میانگین (۴ طبقه ای) در شهرستان جهرم	۱۳۰
شکل ۴-۱۳: مقایسه درصد طبقات توان در روش های ارزیابی توان اکولوژیک مرتعداری (۴ طبقه ای) با در نظر گیری معیار توپوگرافی	۱۳۱
شکل ۴-۱۴: نقشه های توان اکولوژیک مرتعداری حفاظتی (بدون در نظر گیری معیار توپوگرافی) با روش حداکثر محدودیت، میانگین حسابی، میانگین هندسی و کالیبره	۱۳۴
شکل ۴-۱۵: مقایسه درصد طبقات توان در روش های ارزیابی توان اکولوژیک مرتعداری حفاظتی(۴ طبقه ای) بدون در نظر گیری معیار توپوگرافی	۱۳۵
شکل ۴-۱۶: نقشه توان اکولوژیک جنگلداری تجاری با مدل مخدوم	۱۳۸
شکل ۴-۱۷: مقایسه درصد معیار های موثر در توان اکولوژیک جنگلداری تجاری با روش های مبتنی بر میانگین (۴ طبقه ای) در شهرستان جهرم	۱۳۹
شکل ۴-۱۸: مقایسه درصد طبقات توان در روش های ارزیابی توان اکولوژیک (۴ طبقه ای) جنگلداری تجاری	۱۴۰
شکل ۴-۱۹: درصد طبقات توان در روش ارزیابی جنگلداری تجاری با مدل مخدوم (۷ طبقه ای)	۱۴۰
شکل ۴-۲۰: مقایسه درصد معیار های موثر در توان اکولوژیک جنگلداری حفاظتی (با تغییر دامنه توپوگرافی) با روش های مبتنی بر میانگین (۴ طبقه ای) در شهرستان جهرم	۱۴۳
شکل ۴-۲۱: مقایسه درصد طبقات توان در روش های ارزیابی توان اکولوژیک (۴ طبقه ای) جنگلداری حفاظتی (با تغییر دامنه توپوگرافی)	۱۴۴
شکل ۴-۲۲: نقشه های توان اکولوژیک جنگلداری حفاظتی (با حذف توپوگرافی) با روش حداکثر محدودیت، میانگین حسابی، میانگین هندسی و کالیبره	۱۴۷
شکل ۴-۲۳: مقایسه درصد طبقات توان در روش های ارزیابی توان اکولوژیک (۴ طبقه ای) جنگلداری حفاظتی (با حذف توپوگرافی)	۱۴۸
شکل ۴-۲۴: نقشه های توان اکولوژیک کاربری توسعه با روش مدل مخدوم، حداکثر محدودیت، میانگین حسابی، میانگین هندسی و کالیبره	۱۵۱
شکل ۴-۲۵: مقایسه درصد معیار های موثر در توان اکولوژیک کاربری توسعه با روش های مبتنی بر میانگین (۳ طبقه ای) در شهرستان جهرم	۱۵۲
شکل ۴-۲۶: مقایسه درصد طبقات توان در روش های ارزیابی توان اکولوژیک (۳ طبقه ای) کاربری توسعه	۱۵۴
شکل ۴-۲۷: نقشه های توان اکولوژیک اکوتوریسم متمرکز با روش های مختلف	۱۵۶
شکل ۴-۲۸: مقایسه درصد معیار های موثر در توان اکولوژیک اکوتوریسم متمرکز با روش های مبتنی بر میانگین (۳ طبقه ای) در شهرستان جهرم	۱۵۸
شکل ۴-۲۹: مقایسه درصد طبقات توان در روش های ارزیابی توان اکولوژیک (۳ طبقه ای) اکوتوریسم متمرکز	۱۵۹
شکل ۴-۳۰: نقشه توان اکولوژیک اکوتوریسم گسترده با روش مخدوم	۱۶۰
شکل ۴-۳۱: درصد طبقات توان در روش ارزیابی توان اکولوژیک اکوتوریسم گسترده با روش مخدوم (۳ طبقه ای)	۱۶۰
شکل ۴-۳۲: نقشه توان اکولوژیک حفاظت محیط با روش مخدوم	۱۶۱
شکل ۴-۳۳: درصد طبقات توان در روش ارزیابی توان اکولوژیک حفاظت محیط با روش مخدوم (۳ طبقه ای)	۱۶۲
شکل ۴-۳۴: نقشه آمایش سرزمین با روش های مخدوم و اصلاح شده (کیفی، کمی۴ و ۲ سناریو)	۱۶۹
شکل ۴-۳۵: نقشه آمایش سرزمین با روش کیفی-کمی (۲ سناریو)	۱۷۰
شکل ۴-۳۶: مقایسه نقشه آمایش سرزمین با شرایط فعلی منطقه مورد مطالعه (روش کیفی-کمی)	۱۷۳

 فصل اول

• مقدمه

نادرستی استفاده از سرزمین بدین معنی است که از زمین و آب به اندازه توان یا پتانسیل آن استفاده نمی شود. به طور خیلی ساده آنکه در اینگونه موارد در سرزمینی کشاورزی صورت می گیرد که توانی برای تولید فرآورده های کشاورزی ندارد. در زمینی خانه سازی می شود که برای خانه سازی مناسب نیست. در دامنه کوهی مرتعداری یعنی چرای دام انجام می پذیرد که توان تولیدی برای این کار ندارد. در سرزمینی تفرجگاه دایر می شود که برای این کار مناسبتی ندارد. ندانم کاری در رابطه با نوع استفاده از سرزمین دست به دست مدیریت غلط یا روش بهره برداری نادرست داده و باعث استفاده غیر منطقی انسان از سرزمین گردیده است. به طور کلی می توان چنین نتیجه گیری نمود که بانی کاهش بیش از اندازه منابع، استفاده غیر منطقی انسان از سرزمین است.
سرزمین یک منبع محدود و آسیب پذیر است، اما بسیاری از سودمندی های آن اگر بیجا از آن استفاده نشود، ابدی و قابل تجدیدند. خوشبختانه انسان متمدن به فکر چاره جویی افتاده است. از اواخر قرن میلادی گذشته انسان به این نکته پی برد که برای آنکه بخواهد بهره برداری با صرفه اقتصادی و مستمر از سرزمین داشته باشد، بهتر است که روند بهره برداری را در یک چارچوب برنامه ریزی شده به نام طرح مدیریت به اجرا گذارد. از آن زمان به تدریج طرح های جنگلداری، مرتعداری، شهرسازی و مدیریت شهر و شهرک، مدیریت کشاورزی، دامداری، دامپروری، مدیریت شیلات و آبزی پروری، پارکداری و مدیریت توسعه در جهان پا گرفت (مخدوم،۱۳۷۸).
از اینرو میتوان دریافت که رویــــکرد نـوین جهان متمدن را باید حرکت از «محیط ­زیستی اقتصادی» به سوی «اقتصادی زیست محیطی» و متکی بر تولید دانش‌، به عنوان منبعی‌ جهانی‌ برای‌ توسعه ‌پایدار دانست (غریبی، ۱۳۷۹)؛ رویکردی که لزوم تقویت و حمایت از نگاهی همه­جانبه­نگر[۱] را به وسیله همیاری و تعامل میان ­رشته­ای بین متخصصین منابع­ طبیعی و محیط­زیست با کارشناسان و نخبگان حوزه اقتصادی و دولتمردان حوزه سیاست بیش از پیش مورد تأکید قرار داده و از جمله ضروری ترین لوازم تضمین توسعه پایدار برمی­شمرد.  به دیگر سخن، امروزه تنها هنگامی می­توان از مزیتهای اقتصادی سرزمین یاد کرد که آن مزیتها از غربال ارزش های زیست ­محیطی گذر کرده باشند و ارزش افزوده حاصل از فعالیت ها و برنامه ­های اقتصادی به کاهش اندوخته­های طبیعی و تشدید دامنه آسیب­پذیری آنها منجر نشود. از آن روست که اجرای طرح هایی نظیر مدیریت جامع زیست ­محیطی در پاره­هایی از گران سنگ­ترین زیستگاه های زمینی اهمیت می­یابد. از سوی دیگر بسیاری از جوامع انسانی از سرآغازی دیرینه تا امروز با زیست­بوم طبیعی خویش دارای پیوندهای اقتصادی، اجتماعی و